"Roeland was een prachtmens"

Kunstschilder, schrijver, drukker, tuinier, timmerman, dierenliefhebber. Wat was Roeland van der Kley eigenlijk niet? Afgelopen maandag overleed de multikunstenaar uit Mauritsfort. GO nodigde enkele gasten uit die Roeland van dichtbij hebben meegemaakt. En iedereen was het ermee eens: er is een prachtmens heengegaan.

Jelle de Groote, molenaar van de molen Windlust in Hoek, ging regelmatig een avondje langs bij Roeland.  'Hij maakte écht tijd voor een praatje. We hadden lange gesprekken die begonnen bij de molen en eindigden bij de Tweede Wereldoorlog, met alles daar tussenin. Het was prachtig om gesprekken met hem te hebben. Hij was nooit saai.'
Nooit saai. Dat mag duidelijk wezen: 'Er borrelden en bruisten altijd ideeën bij hem. Je zag het gewoon gebeuren. Maar het bleef niet bij een idee, hij voerde het ook uit. Ik snap niet waar hij de tijd vandaan haalde. '
Ook viel hem op dat Roeland heel kritisch was op zijn eigen werk: 'Hij was nooit klaar en wilde dan toch nog een laagje verf toevoegen. De hoeveelheid tijd die hij bijvoorbeeld in het Drieluik van Mathilde had gestoken is gewoonweg fenomenaal.'

Arjelien van Dijke, collega bij Toonbeeld: 'Hij was gewoon wie hij was. Hebben we het over Roeland van der Kley, dan hebben we het over de méns Roeland, niet zozeer de docent of kunstenaar, maar als persoon.'  Van Dijke bewaart een aantal goede herinneringen aan de kunstenaar. 'Hij was een perfectionist, maar geen vervelende. Voor zichzelf was hij streng en naar onze cursisten toe wel veeleisend, maar altijd op een positieve manier.'

'Hij had binnen een vloek en een zucht de basis van een schilderij opgezet. We zagen allemaal zijn vakmanschap'

Toen bij Toonbeeld het idee voor het project Nachtwacht onstond, was Roeland een van de eerste docenten die mee wilde doen. Van Dijke: 'Ook weer dat enthousiasme. Hij had binnen een vloek en een zucht de basis van het schilderij opgezet. Helemaal goed qua compositie, terwijl anderen er nog mee stonden te worstelen. Hij bouwde zijn schilderijen minutieus op, met klassieke materialen, laagje voor laagje, een tijdrovend karwei.'

Anne Mannaerts, galeriehoudster van Lokaal 54, werkte graag met hem samen. 'In 2017 exposeerde hij voor het eerst bij mij. Hij groeide al snel uit tot vaste schilder die het hele jaar door schilderijen tentoontselde. Hij kwam regelmatig binnen voor een bakje koffie.' Roeland was overal in geïnteresseerd en hij was altijd enthousiast. Mannaerts: 'Een markante persoon, je kon niet om hem heen. Op een dag kwam hij binnen en hij zei: "Zullen we eens een feestje voor Mathilde Willilnk gaan houden?" Toen heeft hij dat drieluik geschilderd, heel groot. Het hangt nu bij een restaurant in Terneuzen met een speciaal ingerichte Mathildezaal.' Naast schilderen was Roeland bezig met schrijven, drukken, organiseren, YouTube filmjes maken en de laatste tijd ook met spookverhalen. Hij schreeft De drieling van Terhole, en was op het moment van overlijden nog bezig met een serie schilderijen hierover. 

Luister voor het volleidge gesprek met Jelle de Groote, Arjelien van Dijke en Anne Mannaerts via onderstaande link: