Lentefeest bij Bilal-i Habesi moskee

Lentefeest bij Bilal-i Habesi Moskee: een impressie van Marco van Avermaete

Ik heb eerst even goed gekeken of ik sokken aanhad zonder gaten en heb ik extra mijn tanden gepoetst. Want ik ga de moskee in Terneuzen bezoeken en er is een lentefeest met eten en drinken. Dus misschien moet ik mijn schoenen wel uitdoen en er zal wel veel zoetigheid te eten zijn.
Ik had deze twee vooroordelen en als u erover nadenkt zult u gauw merken dat u er waarschijnlijk ook heeft. Dit lentefeest was juist bedoeld om die vooroordelen weg te halen en om de mensen uit de buurt van de moskee kennis te laten maken met de bezoekers. Bij mij zijn ze verdwenen: schoenen moeten alleen uit in de gebedszaal en ja, er zijn zoete gerechten, maar ook hartige versnaperingen.

Turkse thee
Ik was er voordat het feest begonnen was; dan is er nog tijd voor een praatje en een rondleiding. Ik werd ontvangen door de Voorzitter van het Bestuur, Omer, en een man die ook tot het bestuur behoort en vandaag met de camera foto’s mocht nemen. Omer merkte op dat dit een goede kans was voor verschillende culturen om kennis met elkaar te maken: 'We hopen op wederzijds begrip en proberen te integreren.' Heel open en vriendelijk was ons gesprek onder het genot van een heerlijk kopje Turkse thee. In het begin waren de moskeebezoekers bijna alleen maar van Turkse afkomst, maar later kwamen er ook wat Somaliërs, Pakistani en de laatste tijd heel veel Syriërs. 

De buurt op bezoek
Vorig jaar hebben ze dit feest, dat geen religieuze gronden heeft, voor het eerst gehouden en ze willen dit jaarlijks doen. Veel Islamitische gemeenschappen houden in deze tijd een lentefeest, dat open staat voor alle mensen in de buurt. Er is dan ook geflyerd in de omgeving.
Toen ik 's middags nog even terugkwam, was het feest in volle gang. Het was een gezellige drukte en er waren ook nieuwsgierige buurtbewoners aanwezig. Ze genoten van de hapjes die hun werden voorgeschoteld. 'We hadden een flyer in de bus gehad',  vertelden ze, 'we besloten maar eens te gaan kijken. We zijn aangenaam verrast door het lekkere eten en de gunstige prijzen.'

Gouden bergen
Ook ik heb wat eten besteld en me daarbij laten voorlichten wat het was en hoe het smaakte, want ja, ik wil toch wel weten wat ik eet en of het niet te pittig gekruid is. Mijn tafelgenoot bleek Hassan te zijn, die 16 jaar voorzitter was geweest van het Moskee bestuur. Hassan legde uit dat de Turkse mensen die in de jaren ’50 en ’60 naar het Westen gekomen zijn vooral boeren waren met een relatief armoedig bestaan en die dachten dat er in Europa gouden bergen te verdienen waren. Er werd geen rekening gehouden dat als je in Europa woont, je vaste lasten ook veel hoger zijn dan in Turkije. Er kon dus minder gespaard worden dan verwacht. Bovendien kregen de mensen kinderen die hier opgroeiden zodat het moeilijker was om naar hun thuisland terug te keren. Later volgde er nog een ander probleem: de Turkse mensen die naar hier gekomen waren werden in hun thuisland als Europeanen gezien en hier ook niet echt als Nederlanders. Dus moeilijk om je ergens thuis te voelen. Hassan en zijn familie zijn goed geïntegreerd in de Nederlandse maatschappij: 'Maar echt Nederlander wordt je nooit,' zegt hij.

Trots
Even later nemen we afscheid en besluit ik voor de nagerechten te gaan. Een stukje baklava en er zijn wafels met aardbeien, die kan ik toch echt niet weerstaan en nu sta ik aan de tafel met 3 jonge mannen. Zij zijn allen in Nederland geboren en op mijn vraag of ze terug naar Turkije willen lachen ze en zeggen ze: 'Dat hebben onze Opa’s en vaders ook altijd gezegd en de meesten zijn nog steeds hier. Maar 9 van de 10 vakanties gaan wel naar onze geboortestreek, want daar woont nog familie.'
Trots zijn ze dat er dingen bewaard blijven van hun thuisland. Ook op de gerechten zijn ze erg trots. Het valt me ook gelijk op dat ze stukjes van elkaars gerechten afsnijden en eten. Ik weet dat in Griekenland ook de gerechten gedeeld worden, dat is ook in Turkije het gebruik. Ieder koopt een gerechtje en vervolgens eet je die met elkaar op. Ook deze mannen spreken open over Nederland en Turkije, de wederzijdse gewoonten en zijn heel gastvrij ten opzichte van andere culturen die met hun cultuur kennis wil maken.

- Voorbereidingen voor het feest -

'Wat een mooie dag'
Nadat ik van deze tafelgenoten afscheid heb genomen doe ik nog een rondje op het terrein. De kleine gerechtjes, de nagerechten, de BBQ (waar ik niet aan toe gekomen ben en waar altijd een hele rij stond), het overdekte zitgedeelte waar veel families lekker zaten te eten en te kletsen. Dan de kraampjes met spullen die verkocht werden en de hoek voor de kinderen met een enorm springkasteel.
Met een goed gevoel ging ik naar huis: ik ben ontzettend gastvrij onthaald en leuke open gesprekken gevoerd, heerlijke gerechten gegeten en prachtig weer gehad, wat een mooie dag op het Lentefeest bij de Moskee.

Marco van Avermaete, GO-RTV
Meer foto's vind je op de Facebookpagina van Westdorpe, het warmste dorp