Dag van de beroerte: 'Je wereld staat ineens op zijn kop'

Geplaatst: 11 mei 2022 om 09:55

Iedere tweede dinsdag van mei is de Europese dag van de beroerte: dat was dus gisteren. Er wordt aandacht gevraagd voor het herkennen van een beroerte en wat iemand moet doen wanneer er plotse uitvalsverschijnselen ontstaan. Jaarlijks worden er in Nederland ongeveer 40.000 mensen getroffen door een beroerte. Ook Rita Bardoul-Desender uit Terneuzen heeft in 2019 een beroerte gehad en zij worstelt nog steeds met de gevolgen hiervan.
'Op 28 juni 2019 werd ik getroffen door een CVA (beroerte)', vertelt Rita aan GO, 'ik had in eerste instantie niet door dat ik het kreeg. Ik liep wel moeilijk, maar dit gebeurt vaker door reuma. Het werd pas duidelijk toen ik aan het typen was en echt verbazend veel fouten maakte, terwijl ik normaal heel snel kan typen. Ook begon ik moeilijk te praten en zei mijn man dat mijn mond scheef ging hangen. Toen heb ik de huisarts gebeld en voor ik het wist lag ik in het ziekenhuis op de spoed neurologie. Pas in de loop van de middag raakte ik aan mijn linkerkant verlamd. Je wereld en die van je naasten staat dan echt op z’n kop in een paar uur tijd.'

'Door de kleine dingen te waarderen, blijf je hoop houden op verbetering. Want elke stap is er één. Positief en bezig blijven zijn heel erg belangrijk.'

Het is van groot belang om de symptomen van een beroerte snel te herkennen, want hoe eerder je in het ziekenhuis bent, hoe meer de schade beperkt kan worden. 'En ja, het klopt wat ze allemaal zeggen: een scheve mond, verwarde spraak en een lamme arm', stelt Rita.

'Ik wil echt benadrukken aan iedereen die door een soortgelijke aandoening wordt getroffen: blijf positief en vecht', besluit Rita. 'Geef niet op, want stilstaan is achteruitgaan. Onthaast, tijd is niet belangrijk in deze situatie. Rust en kom buiten. Bij teveel prikkels: STOP direct, langzaam wordt het beter, tijd is slechts relatief. En denk niet vooruit, denk aan de dag van vandaag en weer angstgevoelens af.'

Lees verder hoe Rita's leven na de beroerte langzaam weer vorm kreeg.

Opnieuw leren lopen
"Na 10 dagen in het ziekenhuis en 9 weken revalidatie in Ter Schorre kon ik weer naar huis. Ik moest opnieuw leren lopen. Ik heb voor mezelf de keuze gemaakt om te vechten als een leeuw. Ik heb hersenletsel, maar enkel lichamelijk. Sommige verbindingen naar mijn arm en been zijn stuk. Ik heb 4 keer per week fysio, 1 keer week accupuncuur en verplichte rust om nieuwe verbindingen te maken. Mijn leven is nog steeds een rollercoaster en ik loop nog vaak tegen beperkingen aan. Frustrerend want ik wil leven zonder hulp te moeten vragen. Helemaal lukt dit niet. Ofschoon ik nog steeds langzaam progressie maak, zal ik nooit meer alleen één kilometer over de dijk lopen.

Ik loop inmiddels beter, nu weer slechter, want ben weer gevallen. Gelukkig op mijn "slechte arm". Die functioneerde toch niet best. Maar er zijn nog zoveel dingen die ik wel kan. Lezen, koken, poetsen, voor de kat zorgen. Het allerbelangrijkste is fotografie voor mij. Ik kan nog fotograferen met één hand en me uitleven in de kunst hiervan. Ik heb geluk gehad, mijn verstandelijke vermogens en mijn ogen zijn gespaard gebleven.

Ik teken, schilder en schrijf al zo lang ik me kan herinneren en ik lees heel veel boeken. Ik fotografeer al sinds ik een kind was als hobby door mijn vader. Ik keek altijd uren met hem mee. Overal op de wereld ligt foto- en tekenmateriaal op straat. Bijvoorbeeld de mystiek van het Midden-Oosten met alle kleuren of de historie in alle landen. Die interactie met verschillende culturen heeft mij heel veel geleerd. Ik voel me ook altijd aangetrokken door de Schelde, oude schuren en vervallen gebouwen fascineren me, het zijn juweeltjes om te fotograferen. Niet alleen mijn camera staat op scherp: ik ook, want tijdens mijn strooptochten ontdek ik van alles. Mijn camera volgt me dan ook op de voet (in mijn tas). Zelfs tijdens de weken van revalidatie ging ik ’s ochtends vroeg op pad om te fotograferen, want dat doe ik nog steeds, met één hand. Schrijven is ook een passie van me, die zich perfect laat combineren met het maken van korte verhalen en vakantieverslagen. Mijn hobby helpt mij heel goed door mijn huidige leefsituatie.

Maar vooral mijn man, steun en toeverlaat, Ed Bardoul. En sinds kort ook SSJ de kat."

Rita's Kunstwerken: